Λεξικόν Δημητράκου
ἐλαφηβόλια [τὰ (ἐνν. ἱερά) ἑορτὴ πρὸς τιμὴν
τῆς ᾿Αρτέμιδος ὡς: θεᾶς τῆς θήρας : Πλούτ.244}),
ἐλαφηβολια (ἡΙ κ᾿ μσν., ἐπ. ἐλαφηδολίη, τὸ
βάλλειν, τὸ θηρεύειν ἐλάφους, κυνήγιον ἐλάφων :
Σοφ.Αἴ174 ἢ ῥὰ κλυτῶν ἐνάρων φευσθεῖσα δώ-
ροις εἴτ᾽ ἐλαφαδολίαις, Καλλ. Αρτ,262.
ἐλαφηβολιών- νος (6) ἰ ἐνν. μήν! ὁ ἕνατος μὴν
τοῦ ἀττικοῦ ἔτους, καθ᾽ ὃν ἐτελοῦντο τὰ ἐλαφη-
βόλια, ἀρχόμενος ἀπὸ τῆς ἰδης περίπου τοῦ Μαρ-
τίου : Θουκ.4,}|8, αὐτ.5,19.
ἐλαφηβόλος-ον κ. μσν., δωρ. ἐλαφᾶβόλος ἰδίως
ἐπὶ τῆς ᾿Αρτέμιδος, ὁ βάλλων, ὁ τοξεύων ἐλάφους,
κυνηγός" Σουΐδ. ἐλαφηβόλας, ὁ κυνηγὸς κατα-
χρηστικῶς » Ἰλ. Σ 319 πυκνὰ μάλα στενάχων ὥς
τε λὶς ἠυγένειος, ᾧ ῥά θ᾽ ὑπὸ σκύμνους ἐλαφη-
βόλος ἁρπάσῃ ἀνήρ, Ὕμν. εἰς 'Αρτ.2, Σοφ.Τρ.
214 βοᾶτε τὰν ὀμόσπορον Ἄρτεμιν ᾿Ορτυγίαν,
ἐλαφαβόλον ἀμφίπυρον, Νόνν.Δ 5,463.
--------
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου